สาวสวยรวยเสน่ห์ แอน ทองประสม ดาวประดับฟ้าแห่งวงการบันเทิง

ในวงการบันเทิงที่เต็มไปด้วยดวงดาวมากมาย หากจะนับดวงที่ยังส่องแสงสกาวสดใสคงมีไม่มาก ความพิเศษของดาวกลุ่มนี้ก็คือ มากด้วยความสามารถ ชัดเจนในตัวตน และมีเสน่ห์บางอย่างที่สร้างความประทับใจให้กับผู้คนทั้งนอกจอและในจอ ครั้งนี้เราได้มีโอกาสพูดคุยกับหนึ่งในดาวประดับฟ้าที่ลอยเด่นกะพริบแสงอย่างสง่างาม ‘แอน ทองประสม’ ผู้จัด ผู้ผลิตละคร และนักแสดงตัวจริงที่ยังคงโดดเด่นในจักรวาลบันเทิงที่เธอโลดแล่นมานานกว่าสามสิบปี

“แอนต้องปรับตัวเหมือนกัน ถามว่ายังเล่นละครไหม เล่นอยู่แล้ว รับเล่นไปตามวัยนี่แหละ เพราะเป็นความสุขของเรา แอนรับเล่นในฐานะลูกจ้างได้ แต่ในขณะเดียวกันก็เป็นเจ้าของธุรกิจของตัวเอง เพียงแต่สัดส่วนของการแบ่งร่างไปอยู่ที่ใดที่หนึ่งร้อยเปอร์เซ็นต์คงเป็นไปไม่ได้ ต้องแบ่ง 50:50 ถ้าวันหนึ่งข้างหน้าการแสดงน้อยลง หรือไม่มีใครมาเรียก แอนก็ไม่ตะเกียกตะกายนะ แอนก็ทำงานหลังบ้านไป แต่ว่าเบื้องหน้าไม่ทิ้ง ยังทำไปเรื่อยๆ” แอนอัพเดตงานช่วงนี้ว่า “ละครที่รับจ้างเล่นในฐานะนักแสดงก็มีเรื่อง ‘เกมรักทรยศ’ ส่วนที่เป็นผู้จัดเองมีสองเรื่องคือ ‘แค้น’ และ ‘โลกหมุนรอบเธอ’” 

คุณเป็นหนึ่งในนักแสดงผู้หญิงไม่กี่คนที่สวมบทนางเอกได้โดยที่ไม่ขัดใจคนดู

“เป็นความโชคดีที่ตอนนี้มีเน็ตฟลิกซ์หรือแพลตฟอร์มอื่นเข้ามา เลยทำให้ผู้ใหญ่อย่างเราสามารถรับบทนำได้ แต่อาจมีการแคสต์เด็กวัยรุ่นเข้ามาเพื่อให้บาลานซ์ทางการตลาดเข้มข้นขึ้น ซึ่งอันนั้นเราก็ไม่ติด เป็นโอกาสดีที่เรายังได้งานอยู่ ถ้าเป็นยุคก่อนไม่มีทาง อายุ 30 ต้องไปเป็นแม่แล้ว ซึ่งมันเซ็งนะ แอนเพิ่งรู้สึกว่า เฮ้ย! ไม่มีใครรู้เหรอ ผู้หญิงอายุ 40 มันชิบหายเลยนะ ทั้งคลุกฝุ่น แล้วก็ตกตะกอน มันตกผลึกเยอะมาก ซึ่งเราอยากถ่ายทอดตรงนั้น”

และเป็นผู้หญิงคนแรก (คนเดียวในประเทศไทย!) ที่กล้าพูดว่าชอบเล่นบทตบจูบ

“แอนชอบจริงๆ มันดีอะ ไม่ได้รู้สึกว่ามันผิดอะไรที่เราจะรู้สึกแบบนั้นนะ ทำไมเหรอ? คนอื่นเขาเขินกันใช่มะ” 

ความตรงไปตรงมา ความเป็นธรรมชาติ เรียบง่ายติดดิน ฯลฯ มันอยู่ในตัวคุณเต็มไปหมด

“แอนแค่รู้สึกว่าเราพูดสิ่งที่เราคิด แล้วไม่ได้ไปกระทบชีวิตใคร มันไม่น่าผิด แอนชอบชีวิตยุคนี้ที่มันเปิดให้เด็กรุ่นใหม่กล้าพูด ถ้ารู้สึกอะไร เขาพูดหมดเลยนะ ขณะที่สมัยก่อนเราถูกขนบบางอย่างตีกรอบ หรือมีกติกามารยาททางสังคม เลยต้องเก็บสิ่งที่เรารู้สึกไว้ ไม่ได้หมายความว่าเราโกหกตัวเองที่จะไม่รู้สึก จริงๆ เรารู้สึกอย่างนั้นมาตั้งนานแล้ว แค่มันไม่มีพื้นที่ให้พูด แต่พอยุคนี้มันมีพื้นที่ และมีเด็กที่อยากรู้ความคิดเรา เราก็พูดออกไป แล้วก็ไม่ได้กระทบใคร แอนเป็นคนมีกติกาบางอย่าง และยังถือเรื่องมารยาททางสังคม คือพูดได้แต่คุณต้องไม่ทำร้ายคนอื่น หรือจิกกัดคนอื่น หรือวิพากษ์วิจารณ์ใคร คุณต้องพูดแต่มวลความคิดของคุณเท่านั้น เพราะฉะนั้นแอนต้องกลั่นกรองเหมือนกัน

“มันเป็นสัญญาณที่ดีที่เราก้าวข้ามมาอยู่ยุคนี้ ทำให้กล้าพูดสิ่งที่รู้สึกมากขึ้น หรือจริงๆ แต่ก่อนเราอาจจะไม่ได้มีความรู้สึกเหล่านี้เพราะเป็นเด็ก ยังไม่ได้ตกตะกอนอะไรบางอย่าง ตอนนี้แอนเริ่มเป็นซิสเตอร์ของน้องๆ เวลาเขาถามสิ่งที่อยากรู้…ฉันก็จะตอบเธอว่า ตอนเป็นเด็กสมมติฉันอยากแรดมาก แต่ฉันได้แต่เต้นอยู่ข้างใน ไม่สามารถเอาออกมาได้เพราะว่าด้วยพื้นที่มันทำไม่ได้ แต่ฉันควบคุมได้ ความรู้สึกมันคล้ายอาการคันน่ะค่ะ มันอยากจะเกา แต่ถ้าเราจิกเท้าตัวเองไม่ให้เกา สักพักความคันจะหายไปเอง ไม่ต้องไปสนใจ”

อะไรทำให้นักแสดงอย่างแอนผ่านยุคสมัยมาได้ถึงตอนนี้

“ถ้าให้วิเคราะห์ตัวเองนะ แอนเปรียบเหมือนเรือประมงที่เจอพายุ แล้วพอเรือใกล้พังก็จะกระโดดข้ามไปเรืออีกลำหนึ่งแล้วไปต่อ แอนจะไม่ยอมพ่ายแพ้กับมรสุมนั้น แอนข้ามยุคข้ามเจนมากับเขาด้วย ตอนที่เริ่มมีสมาร์ตโฟนใหม่ๆ ถ้าเป็นรุ่นแม่เราคงใช้แค่ไลน์ส่งเมสเสจ หรือส่งสติกเกอร์ แต่เราหยุดแค่นั้นไม่ได้ แอนพิมพ์ได้สองมือเหมือนวัยรุ่นแล้วนะ คือไม่ได้จะยกตัวเอง แอนแค่จะพูดว่าคนอื่นทำได้ ฉันก็ต้องทำได้ ถ้ายังมีแรง แค่นั้นเอง คำว่าอยู่ยงคงกระพันสำหรับแอนคือเราอาจจะก้าวข้ามจากแพลตฟอร์มเดิมๆ มาอยู่แพลตฟอร์มใหม่ แล้วก็เซ็ตตัวอยู่กับมันได้ เซ็ตบาลานซ์ได้ เพียงแต่ว่านานแค่ไหนก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง

“แอนรู้สึกว่าสิ่งที่เข้ามามักเป็นโจทย์ใหม่ๆ ซึ่งเราสามารถเบลนด์และทำงานกับเด็กรุ่นใหม่ได้ ถ้าจะว่าไปน้องๆ วัยสามสิบยังคงเคารพนับถือเรา แต่เด็กรุ่นใหม่บางคนที่เขาไม่รู้จักหรือชื่นชมผลงานเรา เราก็เป็นป้าแอนคนหนึ่ง ซึ่งเขาจะไม่ได้มาเมตตาจิตกับเรามาก แต่ไม่เป็นไร แอนก็มีชีวิตในแบบของแอน เพราะฉะนั้นกลายเป็นว่าพออายุสี่สิบกว่าๆ มันเหมือนชีวิตถูกเกลี่ยให้เท่ากับคนอื่น เหมือนต้องเริ่มใหม่”

ในฐานะรุ่นพี่อยากบอกอะไรรุ่นน้องบ้าง

“อยากจะบอกว่าหาคุณสมบัติที่ดีที่สุดของตัวเองให้เจอนะคะ หมายความว่าหาตัวเองให้เจอสักอย่างว่าเราเก่งอะไร นั่นแหละคือสิ่งสำคัญที่สุดในยุคนี้ที่คุณจะอยู่ได้ เพราะตอนนี้คนทำเป็นได้เหมือนกันหมด แต่คนเก่งหรือเชี่ยวชาญด้านนั้นจริงๆ มันน้อยมาก เมื่อไหร่ที่หาตรงนี้เจอ คุณจะเป็นตัวจริงและเป็นผู้ที่ถูกเลือก แค่อยากฝากว่าจะวิ่งตามโลกก็วิ่งไป แต่หาความสามารถที่ชัดเจนของตัวเองให้เจอ แล้วคุณจะอยู่ในยุคที่ฉาบฉวยและเปลี่ยนใจง่ายขนาดนี้ได้ง่ายขึ้น”

จนถึงวันนี้ช่วงชีวิตตอนไหนที่มีความสุขมากที่สุด

“ช่วงนี้ค่ะ รู้สึกว่ามัน stretching เรายืดเหยียดทางอารมณ์ได้มากกว่าแต่ก่อน มันสบายตัวแล้วก็ไม่ต้องกลัวใคร เหมือนเรารู้กติกาในการใช้ชีวิต จะว่าง่ายก็ง่ายนะคะ เพราะมันตรงไปตรงมา แต่สิ่งที่ยากคือการแข่งขัน และความฉาบฉวย เพราะคนไม่ได้ตัดสินกันเรื่องความเข้มข้นทางความสามารถอย่างแท้จริง มันใช้ความสว่างวาบในความสามารถเป็นช่วงๆ มาใช้งานแป๊บหนึ่งแล้วก็หายไป แล้วเขาก็เปลี่ยนไปใช้ความสว่างวาบของอีกคนหนึ่ง แล้วก็เปลี่ยนคนไปเรื่อยๆ ทำให้คนเราไม่สามารถลึกซึ้งกับอะไรได้ แต่ยังมีพื้นที่ให้ทำอยู่นะคะ ซึ่งถ้าจะวิเคราะห์เรื่องนี้ก็ต้องพูดกันอีกยาว”

ถ้าวันหนึ่งนึกอยากทำละครอัตชีวประวัติ คิดว่าใครเหมาะจะเล่นเป็นตัวแอน

“ถ้าแคสต์ตอนนี้ยังนึกไม่ทัน แต่ว่าคงเป็นนางเอกที่ไม่ต้องสวยมาก เพราะเอาญาญ่ามาเล่นจะดูสวยไป แล้วก็ไม่ปรุงแต่งเยอะ แต่จะมีมวลของความเป็นผู้หญิง tough แข็งแรง เป็นนักสู้นิดๆ และมีเอเนอร์จี้ คงหาแคสต์อะไรที่กลางๆ เป็นนางเอกเกรดบีบวก หรือบีลบ ต้องเป็นนางเอกที่ดูไม่ได้สัดส่วนอะไรบางอย่าง เช่น ตัวเล็กๆ ขาสั้นๆ แต่จะเป็นผู้หญิงที่โคตรมีเอเนอร์จี้เลย”

นิยามความเป็นแอน ทองประสม

“นางเป็น Wonder Woman แอนเชื่อว่าเป็นแบบแอนแล้วทำได้หลากหลายขนาดนี้ คุณต้องจิตแข็งมากเลย คนที่จะมาเป็นแบบนี้ได้ ไม่ได้ยกเครดิตให้ตัวเองนะ แต่บอกเลยว่าไม่ง่ายค่ะ เพราะฉะนั้นไม่ใช่คนที่น่าอิจฉา เพราะนางผ่านอะไรมาเยอะมาก ถ้าไม่สตรองพอ และไม่อ่อนโยนพอ คืออยู่ไม่ได้นะ แอนไม่ได้เชื่อเรื่องพลังงานความแข็งแรงอย่างเดียว แอนเชื่อเรื่องความยืดหยุ่นด้วย แอนว่าตัวเองมีสองอย่างนี้” 

นิยามความรัก

“ความรักเป็นเชื้อเพลิงและแรงขับเคลื่อนให้เรามีชีวิตต่อไปได้อย่างมีความสุข ความรักของแอนกับคุณเอเป็นเหมือนเพื่อน ความรักคือเพื่อนคนหนึ่งที่อยู่ข้างๆ เรา ไม่โกหกเรา ซัพพอร์ตเรา และตีเราบ้างก็ได้ถ้าเราทำผิด ความรักคือเพื่อนแท้ของเรา”

เคล็ดลับดูแลตัวเอง

“แอนเป็นคนบำรุงผิวหนักมากเพราะใช้หน้าเยอะ เคล็ดลับคืออย่าเลิกบำรุงผิวค่ะ เช้า กลางวัน เย็น แอนทาครีมทุกอย่างที่มี แล้วก็หลายขั้นตอนด้วย นอนวันละแปดชั่วโมง ก่อนสี่ทุ่มได้ยิ่งดี ตื่นหกโมงเช้า ออกกำลังเจ็ดโมง แปดโมงครึ่งไปทำงาน ออกกำลังกายสัปดาห์ละสี่วัน แอนคิดว่าการออกกำลังเหมือนร่างกายสั่งว่าเดี๋ยวยูต้องไปฉี่ ไปอึ แล้วเราจัดให้การออกกำลังเข้าไปอยู่ในนั้นด้วย” 

สมมติวันนี้ไม่ได้เป็นนักแสดง อยากทำอาชีพอะไร

“เอาจริงถ้าไม่เกี่ยวกับทาเลนต์ที่เราคิดว่าตัวเองมี ณ ตอนนี้อยากทำอาชีพขายต้นไม้ใหญ่ ทำไมรู้ป่าว ที่ตอบเพราะวันนี้มีเคมีในสมองขึ้นมาแบบนี้จริงๆ แต่เป็นธุรกิจขายต้นไม้ที่รวยมากนะ มันเป็นงานที่อยู่กับตัวเองค่อนข้างเยอะ อยู่กับความสวยงาม ความร่มเย็น แล้วไม่ต้องไปยุ่งกับคนมาก นอกจากชาวสวนที่เขาทำตามออเดอร์เรา เราก็ใช้ความสามารถของเขาในการดูแลต้นไม้ แอนรู้สึกว่าต้นไม้มีเสน่ห์ เวลาไปอยู่บ้านใครแล้วมันยังเป็นศิลปะด้วย เหมือนเป็นผู้จัดน่ะค่ะ จัดให้ต้นไม้นี้อยู่บ้านหลังนี้ แอนคิดเพ้อๆ ของแอนแบบนี้นะ”

การประสบความสำเร็จในนิยามของคุณคืออะไร แล้วคิดว่าไปถึงจุดนั้นหรือยัง

“ไม่อยากจะทำเท่นะ คิดว่าประสบความสำเร็จแล้วในเป้าที่วางไว้ แอนเคยพูดว่าฉันจะรีไทร์ตอนมีเงินสามล้านบาท เคยคิดว่าสามล้านเนี่ยอยู่ได้จนตาย แต่ผ่านไปเรื่อยๆ เหมือนพอเราเซ็ตสแตนดาร์ดชีวิตยังไง มันจะเป็นตัวบอกเองว่าเราจะต้องหามาอีกแค่ไหน เมื่อไหร่ที่คุณมีบ้านราคาสี่สิบล้านอัพ ไม่มีทางที่คุณจะมีเงินเก็บสามสิบล้านแล้วจะอยู่ไปได้ทั้งชีวิต เพราะโสหุ้ยมันมีมากมายค่ะคุณขา แต่ถ้าแอนใช้ชีวิตเหมือนลุงแอนที่มีบ้านหลังเล็กๆ หลังหนึ่ง มีห้องน้ำเล็กๆ ห้องหนึ่ง มีเตียงนอนเล็กๆ มีพัดลมตัวหนึ่ง มีตู้กับข้าวอันหนึ่ง เตาแก๊สอันหนึ่ง ตู้เย็นอันหนึ่ง วิทยุเครื่องหนึ่ง มีต้นไม้ต้นหนึ่งเอาไว้ปลูก สามล้านพอสำหรับคนอย่างนั้น แต่เราพาตัวเองมาขนาดนี้ พูดตรงๆ ว่ามันเปลี่ยนไปแล้ว เพราะฉะนั้นนั่นแหละถึงบอกว่าจะมีอะไร โปรดคิดถึงภาระที่จะตามมาด้วยเด้อ

“แอนคิดว่าตัวเองประสบความสำเร็จแล้ว เพราะได้ก้าวผ่านสามล้านนั้นมาแล้ว อีกอย่างก็คือชื่อเสียงของเราที่คนรู้จัก เดินไปไหนมาไหนน้อยคนมากที่รังเกียจแอน รู้สึกว่าคนเมตตาเราค่อนข้างเยอะ ทำอะไรก็มักได้รับความช่วยเหลือ แอนว่าแอนได้มาโคตรจะเยอะแล้ว แต่แอนไม่ใช่ผู้หญิงน่าอิจฉา เพราะว่าเราเป็นคนทำมาได้ไป แอนแลก แอนถึงได้ ไม่ใช่ผู้หญิงที่ตั้งโรงงานทำคอสเมติก อยู่ๆ ก็รวยเฉยเลย นั่งดูออเดอร์ไปเรื่อยๆ นั่นแหละน่าอิจฉา แอนเป็นผู้หญิงทำงานคนหนึ่ง และเก็บหอมรอมริบ เพราะฉะนั้นถึงโกรธมากตอนที่โจรขึ้นบ้าน แล้วมึงเอาของกูไป! กว่ากูจะหามาได้! มือถือเครื่องนี้แอนซื้อได้เพราะเล่นละคร แอนมีวิธีแลกเปลี่ยนของแอน ไม่ใช่ได้มาง่ายๆ

“ความสำเร็จของแอนที่เป็นรูปธรรม อย่างตอนถือถ้วยรางวัล แอนยืนคนเดียว แต่กว่าแอนจะมายืนแต๊งกิ้วทุกคน มันมาจากหยาดเหงื่อและความคิดของคนมากมายที่ซัพพอร์ตอยู่เบื้องหลัง นี่พูดถึงภาพรวมนะ ถ้าถามว่าใดๆ แรงผลักนั้นมาจากใคร มันมาจากเราให้กำลังใจ เรายกใจเราเองคนเดียวจริงๆ ถ้าไม่ยกมันจะไม่มา เราคุยกับตัวเองเยอะ สังเกตตัวเองเยอะ และอยู่กับตัวเองเยอะ เลยทำให้รู้ว่าช่วงนี้เรากำลังวีค ช่วงนี้เรากำลังคึก มันเลยทำให้เราเป็นอย่างทุกวันนี้ได้ แอนเลยให้เครดิตตัวเองค่อนข้างเยอะค่ะ” 

ถ้าให้คะแนนรวมของความสำเร็จในชีวิตตอนนี้

“8.5 ค่ะ แอนต้องไปต่ออีกนิดหนึ่ง”

+++++++++

Model: Anne Thongprasom (@annethong)

Photographer: Napat Gunkham (@thenapat_photographer)

Fashion Editor: Watcharachai Nun-ngam (@torrineestyle)

Makeup: Issabella Marni

Hair: Weerapop Damthongsuk (@katemossholiday)

Photographer Assistants: Chudchpong Aumponrat (@chudchpong), Similan Prangprasert (@sssimilannn)

Stylist Assistants: Tisakorn Kunchornnok (@thisa.m), Thanawat Nitithanaiyaphong (@donking______)