วาทกรรมแห่งค่ำคืน(ใกล้วันปิดเล่มเต็มที) ของ’แอน ทองประสม’ และ ‘เติ้ล กิตติภัค’

หากมีผู้กำกับภาพยนตร์สักเรื่องที่แอน ทองประสม Guest Editor คนพิเศษของลอฟฟีเซียลอยากพูดคุยแลกเปลี่ยนความคิดเห็นด้วยเป็นที่สุด ชื่อแรกที่เธอนึกถึงก็คือ ‘เติ้ล กิตติภัค ทองอ่วม’ ซึ่งโด่งดังจากผลงานกำกับภาพยนตร์เรื่องแรกในชีวิต ตุ๊ดซี่ส์ แอนด์ เดอะเฟค เหตุผลจะเป็นเพราะอะไร และพวกเขาจะคุยอะไรกันบ้าง ติดตามได้ในวาทกรรมแห่งค่ำคืน(ใกล้วันปิดเล่มเต็มที) ที่คนอารมณ์ดีจากสองโลกที่แตกต่างได้มาพบปะกันโดยนัดหมาย

แอน: “ที่เราเจอกันวันนี้เพราะพี่ชอบหนังของเติ้ล รู้สึกว่าร่องตลกของเติ้ลตรงกับพี่เลยอยากมาล้วงความลับ อันนี้คือจริตในเบื้องต้นที่พี่ชอบเติ้ล”

เติ้ล: “เติ้ลก็เป็นเมนของพี่เหมือนกัน เชื่อว่าลูกตุ๊ดทั้งหลายก็ต้องเห็นพี่แอนเป็นเมน เติ้ลเป็นคนที่โตมากับทีวีเพราะคุณพ่อคุณแม่ไม่ได้มีเงินให้ไปทำกิจกรรมแบบเล่นเปียโน (หัวเราะ) มีความสุขมากในการดูละคร เติ้ลว่าคนที่ดูละครต้องรู้จักพี่แอนอยู่แล้ว เราเห็นพี่แอนยืนระยะมาตลอด ดารารุ่นพี่แอนบางคนเราก็ทราบว่ามีลูกกันไปแล้ว แต่เราจะเห็นว่าพี่แอนยังอยู่ แล้วงานที่พี่แอนทำมันก็พัฒนาตลอดทั้งในแง่ละครและหนัง ละครมันก็พิสูจน์แล้วว่าพี่แอนคือตัวจริง เรื่องที่เติ้ลชอบมาก (ลากเสียงยาว) ก็คือ ‘อุ้มรัก’ เพราะผลงานช่วงแรกๆ ที่พี่แอนเล่นหนัง เติ้ลรู้สึกว่าเนื้อเรื่องมันจะเกินเราไปหน่อย แต่ตอนที่พี่แอนเล่น ‘อุ้มรัก’ มันจะพอดีกับวัยเรา”

แอน: “จำได้ว่ามีครั้งหนึ่งที่เราได้คุยงานกัน พี่ก็ย้อนนึกว่าเราเคยเจอเขาที่ไหนว้า เติ้ลเป็นผู้กำกับน่ะรู้อยู่แล้ว แล้วก็อ้าว! เขาเป็นนักแสดงคนนี้เหรอ คนที่โดนปุ๊กกี้ถีบหน้า (หัวเราะ) (เติ้ลขำกลิ้ง) เราก็เลยจำได้ เรื่อง ‘น้ำตากามเทพ’ เติ้ลเล่นใหญ่มาก”
เติ้ล: “เห็นได้ชัดเจนว่าอันไหนเล่นจากเปลือก อันไหนเล่นจากอินเนอร์ (หัวเราะ)”

แอน: “เติ้ลเป็นคนคมมากแล้วก็ตลกด้วย จำได้ว่าพี่เคยขำเติ้ลแต่ไม่รู้จักว่าเป็นใคร พอย้อนดูอีกทีก็เลยถึงบางอ้อ แล้วเคยได้อ่านบทของเติ้ลที่ผ่านตามาบ้าง แล้วก็ได้ดูผลงานของเติ้ลหลังจากนั้น รู้สึกว่าคนนี้นี่ตลกแบบโปร่งๆ ไม่ต้องอะไรเยอะ”
เติ้ล: “โปร่งๆ มันเท่ากับกลวงๆ หรือเปล่าพี่ (หัวเราะ)”

แอน: “ไม่ๆ คำว่าโปร่งกับกลวง ความหมายมันต่างกัน แอนบัญญัติคำว่าโปร่งขึ้นมาเอง คำว่าตลกโปร่งๆ มันคือความที่ไม่ได้พยามยามเซ็ตอะไรเยอะ ดูแล้วมันเบิกบาน แต่ถ้าตลกบางอันมันจะรู้สึกว่าถูกยัดเยียด รู้สึกว่าคนทำตลกมันจะยากกว่าทำดราม่า เพราะฉะนั้นจะหาตัวจริงด้านนี้ยาก ไม่รู้ว่าปลายทางเติ้ลจะยังไงนะ แต่ ณ เริ่มต้นเติ้ลเป็นคนที่น่าสนใจ”
เติ้ล: “สุดท้ายต้องไปสุสาน (หัวเราะ)”

เติ้ล: “มีเรื่องอะไรที่พี่แอนดูแล้วอยากเล่น ทั้งหนังทั้งซีรีส์ หรือละครก็ได้”

แอน: “พี่ชอบหนังหรือละครที่มันมีเส้นรัก อยากพลิกเล่นบทที่คนไม่เคยเห็น ถ้าถามก็อยากเล่นตลกไปเลย กับแก๊งซินดี้ เจนนี่ ปาหนัน แอนสามารถควบคุมคนเหล่านี้ได้หรือตลกไปด้วยกัน เล่นอะไรที่ไม่ต้องพยายามตลก แต่สถานการณ์มันพาไป อยากเห็นตัวเองแมตช์กับอะไรที่ไม่เคยทำในละคร”

เติ้ล: “อยากแหวกม่านประเพณี (หัวเราะ) รู้สึกเป็นมงคลกับชีวิต ไม่คิดว่าคนอย่างพี่แอนจะมาอะไรกับพวกเราได้ เราก็ไก่กากะโหลกกะลาของพวกเราไป”

แอน: “ตอนทำหนังตลก เติ้ลต้องยับยั้งหรือเซ็นเซอร์ตัวเองบ้างมั้ย”

เติ้ล: “โอ๊ย ยับยั้งตลอดเวลา อย่างในหนังที่เห็นออกมาคือผ่านการสกรีนแล้วว่าประมาณนี้ได้ ต้องไปดูร่างแรกที่มันเป็น 200 หน้า เราก็ไปกันสุดเหมือนกัน ด้วยว่าทำเรื่องแรกด้วย ไม่รู้ว่าอันไหนมันจะพอดี เราก็กลัวว่าจะตลกไม่พอเพราะมันเป็นหนังตลก อย่างหนึ่งที่ตั้งปณิธานว่าถ้าเราทำหนังตลกแล้วไม่ตลกเนี่ย ตรูต้องตาย ซึ่งมันไม่ควร ก็ต้องยัดไปทุกมุกเท่าที่จะใส่ได้ แต่ถ้าอะไรที่ดูตลกแบบพยายาม เราก็เอาออก เราจะดูให้เป็นธรรมชาติที่สุด แล้วบางทีก็อีเหละเขละขละเลอะเทอะเปรอะเปื้อนไปก็ต้องพยายามตบๆ ลงมา หรือแม้กระทั่งตอนถ่ายเอง บางอย่างที่นักแสดงอิมโพรไวส์ บางอย่างเราก็เอา บางอย่างเราก็ เอ้ย ได้ บางอันที่มันไม่เวิร์กก็ต้องบอกว่าไม่เวิร์ก ก็ต้องบอกตรงๆ บางทีนักแสดงก็อยากปล่อยของ แต่เราเป็นผู้กำกับ เราต้องคอยคัดว่าอันนี้ได้ คือเราต้องทำยังไงก็ได้ให้มันบวกอย่างเดียว ในแง่ของมุกนะ”