หากคุณคิดว่ารู้จักสาวสวยสุดมั่นคนนี้ดีแล้ว ลองตามลอฟฟีเซียลไปรู้จักกับมุมอื่นๆของเธอ
หลายเดือนก่อน มีข่าวใหญ่ข่าวหนึ่ง ที่ทำให้คนไทยตั้งแต่รุ่นย่ารุ่นยายได้ใจหายไปตามๆกัน คือข่าวการปิดกิจการโรงแรมสวิสโฮเต็ล ปาร์คนายเลิศขนาด 400 ห้อง เราได้เห็นจดหมายที่เขียนด้วยลายมือเพื่อชี้แจงและขอบคุณพนักงานของปาร์คนายเลิศ โดย กรรมการผู้จัดการที่เรียกแทนตัวเองว่า “เล็ก” ด้วยความจริงใจ เปี่ยมไปด้วยความผูกพันกับพนักงานทุกคนของปาร์คนายเลิศ สถานที่อันเป็นตำนานของกรุงเทพแห่งนี้ เชื่อว่าหลายคนหลังจากได้อ่านจดหมายฉบับนี้ คงได้สัมผัสอีกมุมหนึ่งของเจ้าของชื่อ “เล็ก” ณพาภรณ์ โพธิรัตนังกูร ที่หลายคนเรียกเธอว่า ปารีส ฮิลตันเมืองไทยด้วยความสวยเปรี้ยว แต่งตัวเก่ง และมั่นใจในตัวเองสุดๆ
ตำนานบทใหม่ของปาร์คนายเลิศ
“ดีใจที่คนเรียกว่าปาร์คนายเลิศว่าเป็นตำนานค่ะ คำนี้สำคัญกับเล็กมากจริงๆ ปาร์คนายเลิศเป็นตำนานที่คุณทวดคุณตาคุณยายของเล็กสร้างมา แต่การปิดโรงแรมนี้ เล็กไม่คิดว่าเป็นการปิดตำนานนะ มันคือการต่อยอดธุรกิจการทำงาน เป็นการสร้างตำนานบทใหม่ค่ะ” ตำนานบทใหม่ที่ว่านี้อยู่ในพื้นที่ของบ้านปาร์คนายเลิศที่เราได้เห็นบ้านไม้สักทองหลังโตที่ปัจจุบันเปิดเป็นพิพิธภัณฑ์ ร้านอาหารไทย มา เมซอง (Ma Maison) ร้านอาหารฝรั่ง เลดี้ แอล (Lady L) ซึ่งย่อมาจากชื่อของท่านผู้หญิงเลอศักดิ์ ธุรกิจไวท์บัส เคเทอริ่ง (White Bus Catering) ที่ยกทีมมืออาชีพที่ขึ้นชื่อจากโรงแรมปาร์คนายเลิศเดิมมาทั้งทีม รวมถึงโครงการ wellness resort ในนามนายเลิศ พาร์ค หัวหิน ที่กำลังก่อสร้างด้านหลังร้านอาหารแห่งใหม่ (The Beach House)
ในบ้านไม้พักตากอากาศของครอบครัวหน้าหาดหัวหิน และโรงแรมปาร์ค นายเลิศ รูปแบบใหม่บนพื้นที่ประวัติศาสตร์แห่งนี้
มรดกจากนายเลิศ
หลักพรหมวิหารสี่ : “โลโก้ของนายเลิศคือเมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา เล็กนำหลักการนี้มาปรับใช้กับชีวิตและการทำงาน และทุกครั้งที่เห็นโลโก้ของนายเลิศจะเป็นสิ่งเตือนใจที่ดีเลยค่ะ ทำให้ทุกวันนี้ เรายังมีพนักงานที่อยู่กับปาร์คนายเลิศตั้งแต่วันแรกของโรงแรมอยู่ถึง 34 คนนะคะ ถ้าไม่รักที่นี่จริงๆ เขาก็ไปอยู่กับคนอื่นแล้ว ทั้งที่คนอื่นให้เงินเยอะกว่าอีก”
การตอบแทนสังคม : “ตั้งแต่รุ่นนายเลิศและคุณหญิงสินก็ทำเพื่อสังคมมาเยอะค่ะ ไม่ว่าจะเป็นโรงพยาบาลเลิดสิน โรงเรียนเศรษฐบุตรบำเพ็ญหรือการบริจาครายได้จากงานดอกไม้ที่โรงแรมปาร์ค นายเลิศทุกปีที่ผ่านมาให้แก่มูลนิธิต่างๆในเมืองไทย พอคุณยายเสียก็เลยคิดว่า แทนที่จะปล่อยให้บ้านปาร์คนายเลิศมีอายุไปตามกาลเวลา เราก็เปิด
ให้บุคคลภายนอกได้มาศึกษาวิถีชีวิตความเป็นอยู่ของคนไทยในสมัยก่อนค่ะ”
มรดกจากท่านผู้หญิงเลอศักดิ์
สไตล์สุดเนี้ยบ : “คุณยายสอนให้ดูทั้งภาพรวมและรายละเอียด เช่น สีของกระดุม เข็มขัด เข็มกลัดต้องคล้ายกับผ้า รองเท้าเป็นสิ่งสำคัญ แต่ในขณะเดียวกันกระเป๋าก็ต้องถูกกาลเทศะด้วย”มารยาทและกาลเทศะ : “ท่าทางเป็นสิ่งสำคัญไม่ว่าจะเป็นการเดิน การพูดการคุย มารยาทบนโต๊ะอาหาร คุณยายบอกว่า ใช้ของแบรนด์เนมแต่ถ้าวางตัวไม่ดีก็ไม่มีคุณค่า”
คุณค่าในตัวตน : “คุณยายบอกเล็กเสมอว่าเป็นผู้หญิงก็จริง แต่เกิดมาต้องทำงาน ไม่ใช่ตื่นมาสวยๆ จะไปทำเล็บทำผมทั้งวันไม่ได้ ต้องทำงานให้เรายืนอยู่ได้ด้วยขาของตัวเอง” แนวคิดที่เน้นรายละเอียดของคุณภาพมากกว่าขนาด “อย่างเครื่องประดับของคุณยายก็ไม่ได้เป็นเพชรที่ใหญ่ที่สุด แต่เป็นของแอนทีค ที่มีดีเทลในนั้น ทำด้วยมือ เป็นของตกทอดจากคุณหญิงสิน” ซึ่งเธอเองก็นำเอาแนวคิดนี้มาใช้ในการสานต่อตำนานของปาร์คนายเลิศที่ไม่เน้นขนาดและความเป็นธุรกิจ แต่เต็มไปด้วยรายละเอียดและความอบอุ่นแบบครอบครัว
